Maraþonhlaup og Píslar-sund?

Öfgva full hegðun hjá manninum er ansi algeng, sumir eru að stunda hreyfingu sér til heilsubótar sem er gott, en stundum fer það út í öfgar og veldur skaða á líkama og sál. Sumt fólk virðist vilja gera yfirbót fyrir einhverjar syndir sem það hefur drýgt og jafnvel fyrir syndir sem forfeðurnir drýgðu, en auðvitað eigum við að fyrirgefa sjálfum okkur og verðlauna okkur svo með því að gera eitthvað gott fyrir samfélagið, samviskubitið er notað af ýmsum yfirvöldum til að hafa stjórn á fólki, en lang flest fólk er heiðarlegt og vil gera rétt það er a.m.k mín reynsla.

 Minn skilningur er að Frelsarinn hafi losað okkur undan sektarkenndinni með því að kenna okkur að fyrirgefa, þannig er hægt að losna við yfirráð fortíðinnar yfir huganum, en hugsanir um fortíðina næra einnig að nokkru leyti hugsanir um framtíðinna. Allar þessar hugsanir valda því að við erum ekki í núinnu, við þurfum auðvitað að nota fortíðina til að læra af og maður þarf að skipuleggja framtíðina en þessar hugsanir mega ekki yfirskyggja það sem við gerum á líðandi stund, það veldur streitu.

Aðal aflið í manninum ætti að mínu mati að vera gleðin. Kristur dó á krossinum til að frelsa okkur með því að kenna okkur að fyrirgefa, en skortur á fyrirgefningu er stærsta hindrunin hjá okkur til að öðlast gleðinna í andanum.

Hreyfum okkur hæfilega og notum heilan til að láta okkur líða vel.

Hlustum á holla tónlist:

 

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 28.3.2021 kl. 17:56]

Hérinn og skjaldbakan